Liggur vilji þjóðarinnar fyrir?

Það er stór munur á því að fara í aðildarviðræður við aðila og leggja niðurstöður í atkvæðagreiðslu en að hætta viðræðum og tryggja að málið fari aldrei í atkvæðagreiðslu. Skuldbinding alþingismanna gagnvart þjóðinni er töluvert meiri þegar þeir ákveða upp á sitt einsdæmi að það eigi alls ekki að skoða möguleika þjóðarinnar í alþjóðamálum og vilja alls ekki láta slíkt komast nærri höndum þjóðarinnar að taka afstöðu til þess hvað hún vill.

Nú veit ég að MJÖG skiptar skoðanir eru um það hvort eigi að ganga inn eða ekki. Þjóðin skiptist í tvo hópa sem eru sennilega álíka stórir, annar þeirra vill mögulega ganga inn í ESB hinn alls ekki. Sá hópur sem vill sjá öll skilyrði sem okkur eru sett fyrir inngönu er þó sennilega mun stærri enda fólk úr báðum hópum sem ég nefndi hér fyrr. Það eru nefnilega töluvert margir sem vilja ekki ganga inn sem vilja samt sem áður sjá samninginn, þau skilyrði sem sett eru fyrir inngöngu enda telja þeir þá væntanlega að þeirra grunsemdir verði staðfestar. Ókostir séu meiri en kostirnir. Síðan eru það þeir sem telja hagsmunum þjóðarinnar betur borgið innan sambandsins og þá að þjóðin njóti góðs af ýmsum þáttum má þar nefna sterkur gjaldmiðill (sem ekki er auðvelt að fella þegar efnahagsstjórn hefur verið slæm, þá með kostum og göllum þess), aðgengi að stórum viðskiptamarkaði (sem við höfum í dag í gegnum EES samninginn en getum ekki uppfyllt að öllu leyti í dag sökum slaks gjaldmiðils) og svo framvegis.

En sem sagt, einhverra hluta vegna er þjóðinni ekki treystandi til þess að segja hug sinn um það hvort klára eigi þessar viðræður og leggja síðan samning í dóm þjóðarinnar. Núverandi utanríkisráðherra hefur reyndar sagt að það eigi ekki að spyrja þjóðina fyrr en hún hafi skipt um skoðun.

Hafi skipt um skoðun...

Er hann þá hræddur um að þjóðin vilji ljúka þessum viðræðum og myndi segja já í þjóðaratkvæðagreiðslu um að halda viðræðum áfram? 

Má ekki lesa það úr orðum hans, þar sem hann vill alls ekki ganga í ESB, að ef þjóðin væri á þeirri skoðun að vilja ekki ljúka viðræðum þá fengi hann rétta niðurstöðu úr atkvæðagreiðslu og fullkominn stuðning við málsflutning sinn. Því væri mjög sérkennilegt að vilja ekki setja slíkt mál í atkvæðagreiðslu.

Það má telja afar hæpið að hann myndi vilja að niðurstaða atkvæðagreiðslu yrði jákvæð og því eðlilega myndi hann gera hvað hann gæti til að koma í veg fyrir atkvæðagreiðslu.

Þjóðin hefur aldrei verið spurð um það hvort hún vilji ganga í ESB. Það er því töluvert stór ákvörðun að taka að ætla sér ekki að spyrja þjóðina. Það er ekki óeðlilegt að þjóðin sé spurð álits þegar samningur liggur fyrir enda komin á þann tímapunkt að geta kynnt sér kröfur til inngöngu. 

Spyrjum þjóðina hvað hún vill, hvort ljúka eigi þessum viðræðum til þess að sjá samning eða þá að hætta þeim. Tilvalið væri að gera það í næstu sveitarstjórnarkosningum en með því hlýst minni kostnaður við atkvæðagreiðsluna og afstaða lægi þá fyrir.